沁园春（中秋约僚佐观击圆，登怀远，用前韵）

沁园春（中秋约僚佐观击圆，登怀远，用前韵）原文：

英才壮貌显威灵，玉帝亲差受敕封。钟山有感为神后，护祜乾坤万里清。吾神乃生前蒋子文是也。广陵人氏。在生为汉朝秣陵都尉，因盗至钟山，某尽搏击之，上帝为吾神正直无私，以此命我为本境土神之位，以福尔下民，消灾除障。后吴主封吾神为中都侯，加印绶，立庙在于钟山，因改为蒋山，表其灵异。晋时苏峻作乱，列营于吾神山前，兵势甚重，祈祷吾神，阴助苏峻；临阵之间，将贼子坠马斩首。今因秦将苻坚，领雄兵百万，入寇为害，吾神举意助晋。闻知晋朝举谢玄为帅，若到吾神庙中祈祷呵，吾神自有个主意。谢玄这早晚敢待来也。官滑司吏瘦，神灵庙主肥。有人来烧纸，则抢大公鸡。小官庙官的便是。我这神道千灵万圣，求风得雨，求雨可刮风。今日扫的庙宇干净，看有甚么人来？耿耿文官扶宇宙，桓桓武将定乾抽。远征近治全忠信，尽是安邦社稷臣。某乃谢石是也，今为征讨副帅之职。某深通三略，善晓上韬；奉宣敕领将驱兵，作元戎铺谋定计。忠肝秉正，义胆除邪；施勇略智胜雄师，建功劳战敌猛将，知敌数识其胜败。孙子曰：凡为将者，"将听吾计，用之必胜。"今有秦公苻坚，下将战书来，奈俺相持。今奉命为征讨副元帅，谢玄为都统大帅，刘牢之为前部先锋，桓伊、谢琰为左右二哨，统领十万精兵，与秦寇拒敌。今有兵在钟山安营，小校营门首觑者，若元帅来时，报复我知道。逢山开道威风胜，遇水叠桥气势雄。英才谋略先锋将，敢战苻坚第一名。某乃前部先锋刘牢之是也，每回临阵，无不成功；寸铁在手，万夫不当之勇。今因秦兵百万入寇，圣人的命，着谢玄为破虏大元帅，谢石为征讨副帅。元帅将令，着大兵先至钟山安营，会合众将，听令而行。元帅呼唤，须索走一遭去。可早来到也。报复去，道有先锋刘牢之来了也。理会的。喏！报的元帅得知，有刘牢之来了也。道有请。理会的。有请！元帅，某来了也(...)
全词格调疏朗隽逸，情韵自然流丽。同时，词人巧撷神话悲剧故事中喜剧式的理想结局为发端，对现实生活中的喜剧作了衬托，使全词显得气氛热烈欢快，情趣无限。手法不可不谓新颖别致。词人刘镇为南宋宁宗(...)
“为我谓乌：且为客豪！野死谅不葬，腐肉安能去子逃！”清人陈本礼《汉诗统笺》说这几句的意思是：“客固不惜一己殪之尸，但我为国捐躯，首虽离兮心不惩，耿耿孤忠，豪气未泯，乌其少缓我须臾之食焉。”这种解释，似乎是把这首诗歌理解成了为忠心耿耿报效朝廷而战死的将士所唱的赞歌，恐怕与诗歌的原旨不相合。这里，“豪”当同“嚎”，是大声哭叫的意思。“且为(...)
　　在遥远的西方，太阳落山的地方，传说中的胡人神仙文康就出生在那里。老胡文康仪容奇特，五官就像陡峭的山峰一样古怪，骨骼清瘦，风度不凡。他的双眼眼瞳碧绿而有光，头发金黄而弯曲，两鬓呈红色。眼眉下垂着长长的睫毛，高耸的鼻子像山峰一样耸立在嘴唇的上方。要不是看到这样离奇古怪的容貌，真不知道天地造物的神奇。大道应该是文康的严父，元气是文康之老亲。老胡文康站起身举手可以像盘古一样摸到天顶，可以像推车一样推动天地转动。他说他曾看见日月出生时的情景，当时太阳和月亮还没有铸造成功，三足乌还没有出谷，月中阴精还没有积成兔形，半隐着身子。女娲百无聊赖地用黄土捏造了富贵人，把泥浆撒落在地上，变成了一个个贫贱的人，把他们散落到人间，茫茫就像沙尘一样。文康生命不息，长生不老，谁又能说明他不是神仙呢？在西海栽上若木，在东海种植扶桑，过些日子再来看，神树的枝叶已经长了有几万里那么长了。安禄山叛乱，两京覆没，天下就像上古时期的洪荒之世。陛下应运而起，即位于灵武，克复西京，大驾还都。安禄山已死，群贼又拥立他的儿子为首领，但这不足为患，这就像汉代赤眉军叛乱立(...)
寒山几堵，风低削碎中原路，秋空一碧无今古。醉袒貂裘，略记寻呼处。
此诗由因病戒酒，对花发慨，黑猿哀啼，白雁南来，引出思念故乡，忆想弟妹的情怀，进而表现遭逢战乱，衰老催人的感伤。结尾将诗的主题升华：诗人登高，不仅仅是思亲，更多的是伤时，正所(...)
腹中晓尽世间事，命里不如天下人。小生姓李，名逊，字克让，祖居汴梁人氏。嫡亲的三口儿家属，浑家张氏，孩儿春郎。小生幼习儒业，今春应过举，新除钱塘为理。至望京店染起疾病，不能动止。我这病，觑天远，入地近，眼见的无那活的人也。大嫂，你去熬口粥汤我食用。理会的。春郎，将过桌儿来，将纸墨笔砚来。父亲，桌儿纸墨笔砚俱在此。春郎，你看你母亲熬粥汤去。理会的。我为甚支转他子母二人？小生平日之间，与人水米无交。我倘若有些好歹，争奈娇妻幼子，归于何处，使我切切在心，拳拳在念。我闻知洛阳有一人，姓刘，名弘，字元溥，此人有疏财仗义之心。我如今修一封书，等我身亡之后，着他子母二人，投奔刘弘员外。我写这书者。李逊也，你怎生做那读书的人！我与刘弘素不相识，这书上叙甚么寒温的事，则除是恁的。我仿春秋一桩故事，宰国臣与乞成子赴壁一事。白者是素也，我与他素不相识；纸者居也，正意的则是托妻寄子。刘弘员外是读书的人，见其书解其意呵，收留他子母二人；若见其书不解其意啊，李逊也，也是我出于无奈。春郎，唤你母亲来。父亲，母亲来了也，你放精细者。员外，喝口粥汤儿者。大嫂，我那里吃的粥汤。趁我这一回儿精细，分付您者。员外，你有何言语嘱付也？我若身死之后，您子母二人，将着这封书呈，直至洛阳，投奔刘弘伯父去。他见是我的书呈，必然收留您子母二人也。理会的。父亲精细者。大嫂，春郎，我这病越沉重也，您扶着我者。便好道鸟之将死，其鸣也哀；人之将死，其言也善。一声(...)
西塞山，在今湖北省黄石市东面的长江边上。岚横秋塞，山锁洪流，形势险峻。是六朝有名的军事要塞。公元280年（西晋太康元年），晋武帝司马炎命王濬率(...)
全词格调疏朗隽逸，情韵自然流丽。同时，词人巧撷神话悲剧故事中喜剧式的理想结局为发端，对现实生活中的喜剧作了衬托，使全词显得气氛热烈欢快，情趣无限。手法不可不谓新颖别致。词人刘镇为南宋宁宗(...)

沁园春（中秋约僚佐观击圆，登怀远，用前韵）拼音解读：

yīng cái zhuàng mào xiǎn wēi líng ，yù dì qīn chà shòu chì fēng 。zhōng shān yǒu gǎn wéi shén hòu ，hù hù qián kūn wàn lǐ qīng 。wú shén nǎi shēng qián jiǎng zǐ wén shì yě 。guǎng líng rén shì 。zài shēng wéi hàn cháo mò líng dōu wèi ，yīn dào zhì zhōng shān ，mǒu jìn bó jī zhī ，shàng dì wéi wú shén zhèng zhí wú sī ，yǐ cǐ mìng wǒ wéi běn jìng tǔ shén zhī wèi ，yǐ fú ěr xià mín ，xiāo zāi chú zhàng 。hòu wú zhǔ fēng wú shén wéi zhōng dōu hóu ，jiā yìn shòu ，lì miào zài yú zhōng shān ，yīn gǎi wéi jiǎng shān ，biǎo qí líng yì 。jìn shí sū jun4 zuò luàn ，liè yíng yú wú shén shān qián ，bīng shì shèn zhòng ，qí dǎo wú shén ，yīn zhù sū jun4 ；lín zhèn zhī jiān ，jiāng zéi zǐ zhuì mǎ zhǎn shǒu 。jīn yīn qín jiāng fú jiān ，lǐng xióng bīng bǎi wàn ，rù kòu wéi hài ，wú shén jǔ yì zhù jìn 。wén zhī jìn cháo jǔ xiè xuán wéi shuài ，ruò dào wú shén miào zhōng qí dǎo hē ，wú shén zì yǒu gè zhǔ yì 。xiè xuán zhè zǎo wǎn gǎn dài lái yě 。guān huá sī lì shòu ，shén líng miào zhǔ féi 。yǒu rén lái shāo zhǐ ，zé qiǎng dà gōng jī 。xiǎo guān miào guān de biàn shì 。wǒ zhè shén dào qiān líng wàn shèng ，qiú fēng dé yǔ ，qiú yǔ kě guā fēng 。jīn rì sǎo de miào yǔ gàn jìng ，kàn yǒu shèn me rén lái ？gěng gěng wén guān fú yǔ zhòu ，huán huán wǔ jiāng dìng qián chōu 。yuǎn zhēng jìn zhì quán zhōng xìn ，jìn shì ān bāng shè jì chén 。mǒu nǎi xiè shí shì yě ，jīn wéi zhēng tǎo fù shuài zhī zhí 。mǒu shēn tōng sān luè ，shàn xiǎo shàng tāo ；fèng xuān chì lǐng jiāng qū bīng ，zuò yuán róng pù móu dìng jì 。zhōng gān bǐng zhèng ，yì dǎn chú xié ；shī yǒng luè zhì shèng xióng shī ，jiàn gōng láo zhàn dí měng jiāng ，zhī dí shù shí qí shèng bài 。sūn zǐ yuē ：fán wéi jiāng zhě ，"jiāng tīng wú jì ，yòng zhī bì shèng 。"jīn yǒu qín gōng fú jiān ，xià jiāng zhàn shū lái ，nài ǎn xiàng chí 。jīn fèng mìng wéi zhēng tǎo fù yuán shuài ，xiè xuán wéi dōu tǒng dà shuài ，liú láo zhī wéi qián bù xiān fēng ，huán yī 、xiè yǎn wéi zuǒ yòu èr shào ，tǒng lǐng shí wàn jīng bīng ，yǔ qín kòu jù dí 。jīn yǒu bīng zài zhōng shān ān yíng ，xiǎo xiào yíng mén shǒu qù zhě ，ruò yuán shuài lái shí ，bào fù wǒ zhī dào 。féng shān kāi dào wēi fēng shèng ，yù shuǐ dié qiáo qì shì xióng 。yīng cái móu luè xiān fēng jiāng ，gǎn zhàn fú jiān dì yī míng 。mǒu nǎi qián bù xiān fēng liú láo zhī shì yě ，měi huí lín zhèn ，wú bú chéng gōng ；cùn tiě zài shǒu ，wàn fū bú dāng zhī yǒng 。jīn yīn qín bīng bǎi wàn rù kòu ，shèng rén de mìng ，zhe xiè xuán wéi pò lǔ dà yuán shuài ，xiè shí wéi zhēng tǎo fù shuài 。yuán shuài jiāng lìng ，zhe dà bīng xiān zhì zhōng shān ān yíng ，huì hé zhòng jiāng ，tīng lìng ér háng 。yuán shuài hū huàn ，xū suǒ zǒu yī zāo qù 。kě zǎo lái dào yě 。bào fù qù ，dào yǒu xiān fēng liú láo zhī lái le yě 。lǐ huì de 。nuò ！bào de yuán shuài dé zhī ，yǒu liú láo zhī lái le yě 。dào yǒu qǐng 。lǐ huì de 。yǒu qǐng ！yuán shuài ，mǒu lái le yě (...)
quán cí gé diào shū lǎng jun4 yì ，qíng yùn zì rán liú lì 。tóng shí ，cí rén qiǎo xié shén huà bēi jù gù shì zhōng xǐ jù shì de lǐ xiǎng jié jú wéi fā duān ，duì xiàn shí shēng huó zhōng de xǐ jù zuò le chèn tuō ，shǐ quán cí xiǎn dé qì fēn rè liè huān kuài ，qíng qù wú xiàn 。shǒu fǎ bú kě bú wèi xīn yǐng bié zhì 。cí rén liú zhèn wéi nán sòng níng zōng (...)
“wéi wǒ wèi wū ：qiě wéi kè háo ！yě sǐ liàng bú zàng ，fǔ ròu ān néng qù zǐ táo ！”qīng rén chén běn lǐ 《hàn shī tǒng jiān 》shuō zhè jǐ jù de yì sī shì ：“kè gù bú xī yī jǐ yì zhī shī ，dàn wǒ wéi guó juān qū ，shǒu suī lí xī xīn bú chéng ，gěng gěng gū zhōng ，háo qì wèi mǐn ，wū qí shǎo huǎn wǒ xū yú zhī shí yān 。”zhè zhǒng jiě shì ，sì hū shì bǎ zhè shǒu shī gē lǐ jiě chéng le wéi zhōng xīn gěng gěng bào xiào cháo tíng ér zhàn sǐ de jiāng shì suǒ chàng de zàn gē ，kǒng pà yǔ shī gē de yuán zhǐ bú xiàng hé 。zhè lǐ ，“háo ”dāng tóng “háo ”，shì dà shēng kū jiào de yì sī 。“qiě wéi (...)
　　zài yáo yuǎn de xī fāng ，tài yáng luò shān de dì fāng ，chuán shuō zhōng de hú rén shén xiān wén kāng jiù chū shēng zài nà lǐ 。lǎo hú wén kāng yí róng qí tè ，wǔ guān jiù xiàng dǒu qiào de shān fēng yī yàng gǔ guài ，gǔ gé qīng shòu ，fēng dù bú fán 。tā de shuāng yǎn yǎn tóng bì lǜ ér yǒu guāng ，tóu fā jīn huáng ér wān qǔ ，liǎng bìn chéng hóng sè 。yǎn méi xià chuí zhe zhǎng zhǎng de jié máo ，gāo sǒng de bí zǐ xiàng shān fēng yī yàng sǒng lì zài zuǐ chún de shàng fāng 。yào bú shì kàn dào zhè yàng lí qí gǔ guài de róng mào ，zhēn bú zhī dào tiān dì zào wù de shén qí 。dà dào yīng gāi shì wén kāng de yán fù ，yuán qì shì wén kāng zhī lǎo qīn 。lǎo hú wén kāng zhàn qǐ shēn jǔ shǒu kě yǐ xiàng pán gǔ yī yàng mō dào tiān dǐng ，kě yǐ xiàng tuī chē yī yàng tuī dòng tiān dì zhuǎn dòng 。tā shuō tā céng kàn jiàn rì yuè chū shēng shí de qíng jǐng ，dāng shí tài yáng hé yuè liàng hái méi yǒu zhù zào chéng gōng ，sān zú wū hái méi yǒu chū gǔ ，yuè zhōng yīn jīng hái méi yǒu jī chéng tù xíng ，bàn yǐn zhe shēn zǐ 。nǚ wā bǎi wú liáo lài dì yòng huáng tǔ niē zào le fù guì rén ，bǎ ní jiāng sā luò zài dì shàng ，biàn chéng le yī gè gè pín jiàn de rén ，bǎ tā men sàn luò dào rén jiān ，máng máng jiù xiàng shā chén yī yàng 。wén kāng shēng mìng bú xī ，zhǎng shēng bú lǎo ，shuí yòu néng shuō míng tā bú shì shén xiān ne ？zài xī hǎi zāi shàng ruò mù ，zài dōng hǎi zhǒng zhí fú sāng ，guò xiē rì zǐ zài lái kàn ，shén shù de zhī yè yǐ jīng zhǎng le yǒu jǐ wàn lǐ nà me zhǎng le 。ān lù shān pàn luàn ，liǎng jīng fù méi ，tiān xià jiù xiàng shàng gǔ shí qī de hóng huāng zhī shì 。bì xià yīng yùn ér qǐ ，jí wèi yú líng wǔ ，kè fù xī jīng ，dà jià hái dōu 。ān lù shān yǐ sǐ ，qún zéi yòu yōng lì tā de ér zǐ wéi shǒu lǐng ，dàn zhè bú zú wéi huàn ，zhè jiù xiàng hàn dài chì méi jun1 pàn luàn lì (...)
hán shān jǐ dǔ ，fēng dī xuē suì zhōng yuán lù ，qiū kōng yī bì wú jīn gǔ 。zuì tǎn diāo qiú ，luè jì xún hū chù 。
cǐ shī yóu yīn bìng jiè jiǔ ，duì huā fā kǎi ，hēi yuán āi tí ，bái yàn nán lái ，yǐn chū sī niàn gù xiāng ，yì xiǎng dì mèi de qíng huái ，jìn ér biǎo xiàn zāo féng zhàn luàn ，shuāi lǎo cuī rén de gǎn shāng 。jié wěi jiāng shī de zhǔ tí shēng huá ：shī rén dēng gāo ，bú jǐn jǐn shì sī qīn ，gèng duō de shì shāng shí ，zhèng suǒ (...)
fù zhōng xiǎo jìn shì jiān shì ，mìng lǐ bú rú tiān xià rén 。xiǎo shēng xìng lǐ ，míng xùn ，zì kè ràng ，zǔ jū biàn liáng rén shì 。dí qīn de sān kǒu ér jiā shǔ ，hún jiā zhāng shì ，hái ér chūn láng 。xiǎo shēng yòu xí rú yè ，jīn chūn yīng guò jǔ ，xīn chú qián táng wéi lǐ 。zhì wàng jīng diàn rǎn qǐ jí bìng ，bú néng dòng zhǐ 。wǒ zhè bìng ，qù tiān yuǎn ，rù dì jìn ，yǎn jiàn de wú nà huó de rén yě 。dà sǎo ，nǐ qù áo kǒu zhōu tāng wǒ shí yòng 。lǐ huì de 。chūn láng ，jiāng guò zhuō ér lái ，jiāng zhǐ mò bǐ yàn lái 。fù qīn ，zhuō ér zhǐ mò bǐ yàn jù zài cǐ 。chūn láng ，nǐ kàn nǐ mǔ qīn áo zhōu tāng qù 。lǐ huì de 。wǒ wéi shèn zhī zhuǎn tā zǐ mǔ èr rén ？xiǎo shēng píng rì zhī jiān ，yǔ rén shuǐ mǐ wú jiāo 。wǒ tǎng ruò yǒu xiē hǎo dǎi ，zhēng nài jiāo qī yòu zǐ ，guī yú hé chù ，shǐ wǒ qiē qiē zài xīn ，quán quán zài niàn 。wǒ wén zhī luò yáng yǒu yī rén ，xìng liú ，míng hóng ，zì yuán pǔ ，cǐ rén yǒu shū cái zhàng yì zhī xīn 。wǒ rú jīn xiū yī fēng shū ，děng wǒ shēn wáng zhī hòu ，zhe tā zǐ mǔ èr rén ，tóu bēn liú hóng yuán wài 。wǒ xiě zhè shū zhě 。lǐ xùn yě ，nǐ zěn shēng zuò nà dú shū de rén ！wǒ yǔ liú hóng sù bú xiàng shí ，zhè shū shàng xù shèn me hán wēn de shì ，zé chú shì nín de 。wǒ fǎng chūn qiū yī zhuāng gù shì ，zǎi guó chén yǔ qǐ chéng zǐ fù bì yī shì 。bái zhě shì sù yě ，wǒ yǔ tā sù bú xiàng shí ；zhǐ zhě jū yě ，zhèng yì de zé shì tuō qī jì zǐ 。liú hóng yuán wài shì dú shū de rén ，jiàn qí shū jiě qí yì hē ，shōu liú tā zǐ mǔ èr rén ；ruò jiàn qí shū bú jiě qí yì ā ，lǐ xùn yě ，yě shì wǒ chū yú wú nài 。chūn láng ，huàn nǐ mǔ qīn lái 。fù qīn ，mǔ qīn lái le yě ，nǐ fàng jīng xì zhě 。yuán wài ，hē kǒu zhōu tāng ér zhě 。dà sǎo ，wǒ nà lǐ chī de zhōu tāng 。chèn wǒ zhè yī huí ér jīng xì ，fèn fù nín zhě 。yuán wài ，nǐ yǒu hé yán yǔ zhǔ fù yě ？wǒ ruò shēn sǐ zhī hòu ，nín zǐ mǔ èr rén ，jiāng zhe zhè fēng shū chéng ，zhí zhì luò yáng ，tóu bēn liú hóng bó fù qù 。tā jiàn shì wǒ de shū chéng ，bì rán shōu liú nín zǐ mǔ èr rén yě 。lǐ huì de 。fù qīn jīng xì zhě 。dà sǎo ，chūn láng ，wǒ zhè bìng yuè chén zhòng yě ，nín fú zhe wǒ zhě 。biàn hǎo dào niǎo zhī jiāng sǐ ，qí míng yě āi ；rén zhī jiāng sǐ ，qí yán yě shàn 。yī shēng (...)
xī sāi shān ，zài jīn hú běi shěng huáng shí shì dōng miàn de zhǎng jiāng biān shàng 。lán héng qiū sāi ，shān suǒ hóng liú ，xíng shì xiǎn jun4 。shì liù cháo yǒu míng de jun1 shì yào sāi 。gōng yuán 280nián （xī jìn tài kāng yuán nián ），jìn wǔ dì sī mǎ yán mìng wáng xùn lǜ (...)
quán cí gé diào shū lǎng jun4 yì ，qíng yùn zì rán liú lì 。tóng shí ，cí rén qiǎo xié shén huà bēi jù gù shì zhōng xǐ jù shì de lǐ xiǎng jié jú wéi fā duān ，duì xiàn shí shēng huó zhōng de xǐ jù zuò le chèn tuō ，shǐ quán cí xiǎn dé qì fēn rè liè huān kuài ，qíng qù wú xiàn 。shǒu fǎ bú kě bú wèi xīn yǐng bié zhì 。cí rén liú zhèn wéi nán sòng níng zōng (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

全词格调疏朗隽逸，情韵自然流丽。同时，词人巧撷神话悲剧故事中喜剧式的理想结局为发端，对现实生活中的喜剧作了衬托，使全词显得气氛热烈欢快，情趣无限。手法不可不谓新颖别致。词人刘镇为南宋宁宗(...)
正文　　回家去吧！田园快要荒芜了，为什么不回去呢？既然自己的心灵为形体所役使，为什么如此失意而独自伤悲？认识到过去的错误已经不可挽回，知道未来的事还来得及补救。确实走入了迷途大概还不远，已觉悟到现在的做法是对的而曾经的行为是错的。船在水上轻轻飘荡，微风吹拂着衣裳。向行人打听前面的路，遗憾的是天亮得太慢。　　刚刚看到自己简陋的家门，我心中欣喜，奔跑过去。孩子们欢快地迎接，孩子们守候在门前或院子里。院子里的小路快要荒芜了，松树菊花还长在那里；带着孩子们进了屋，美酒已经盛满了酒樽。我端起酒壶酒杯自斟自饮，观赏着庭树（使我）露出愉快的神色；倚着南窗寄托我的傲世之情，深知这狭小之地容易使我心安。每天（独自）在园中散步，成为乐趣,小园的门经常地关闭着；拄着拐杖走走歇歇，时时抬头望着远方（的天空）。白云自然而然地从山峰飘浮而出，倦飞的小鸟也知道飞回巢中；日光暗淡，即将落山，我流连不忍离去，手抚着孤松徘徊不已。　　回去吧！让我同外界断绝交游。他们的一切都跟我的志趣不合(...)
我的愁肠百绕千结阴郁不开，这一回我怀着失意的心情来到了异乡。重阳节这天，我刚刚插戴上(...)
该诗首句“亚槛倾檐一古梅”，以简洁的笔墨勾勒出古梅的高大道劲。古老苍劲的梅枝，高大粗壮。枝头梅花盛开，枝条旁逸斜出，斜掩着栏杆和屋檐。“几番有意唤春回”，赞颂了梅的品格高洁。他是先行者，报春而不争春。在彻骨的清寒中，梅花傲然绽放，为的是唤得春回人间。这也是诗人人格的写照，他几番想“北定中原”，“收(...)

相关赏析

后两联则表现了诗人后期的思想变化。这一联写的是诗人身遭贬谪、饱经风霜之后对世事人生的重新审视，也是他寻求心理平衡的一种自慰。
我半载来孤眠，信口胡言，枉了把我冤也(...)
则见那园荒碑断，漫漫松柏翠烟寒。倒塌了明堂瓦舍，崩损了石器封坛。辨不出君臣贤圣冢，看不尽碑碣藓苔斑。我则见山花簇簇、山水潺潺。惟生荆棘，不见芝兰。荒凉境界少人行，狐踪兔迹纵横乱。叹世人目年归上，争名利到此一般。你众军校看守着营寨，等我看一看北邙山去。元帅，切不可出营去，面容上带着有一百日大灾，决休去(...)
晚春送别
忘却成都来十载，因君未免思量。凭将清泪洒江阳。故山知好在，孤客自悲凉。
西北欃枪未灭。千万乡关，梦遥吴越。慨念少年，横槊风流，醉胆海涵天阔。老来身世疏篷底，忍憔悴、看人颜色。更何似、归欤枕流漱石。

作者介绍

陈讲 陈讲，字子学，号中川，遂宁县罗家场（今四川遂宁船山区永兴镇）人。明正德十五年(1520)进士，翰林院庶吉士，授监察御史，巡按陕西，升山西提学使，历河南布政使，都察院右副都御史，山西巡抚。著《中川文集》《茶马志》。死后葬联盟乡真教寺。其乡旧有解元牌坊、名臣牌坊，早毁。隆庆四年（1570）在墓前立有御祭陈讲文石碑，亦无存。