南乡子（重阳效东坡作）

南乡子（重阳效东坡作）原文：

词的下片即景抒情，继续抒发上片未了之情。过片“隋堤(...)
诗的前两句是昔日扬州生活的回忆：潦倒江湖，以酒为伴；秦楼楚馆，美女娇娃，过着放浪形骸的浪漫生活。“楚腰纤细掌中轻”，运用了两个典故。楚腰，指美人的细腰。“楚灵王好细腰，而国中多饿人”（《韩非子·二柄》）。掌中轻，指汉成帝皇后赵飞燕，“体轻，能为掌上舞”（见《飞燕外传》）。从字面看，两个典故，都是夸赞扬州妓女之美，但仔细玩味“落魄”两字，可以看出，诗人很不满于自己沉沦下僚、寄人篱下的境遇，因而他对昔日放荡生涯的追忆，并没有一种惬意的感觉。“十年一觉扬州梦”，这是发自诗人内心的慨叹，好像很突兀，实则和上面二句诗意是连贯的。“十年”和“一觉”在一句中相对，给人以“很久”与“极快”的鲜明对比感，愈加显示出诗人感慨情绪之深。而这感慨又完全归结在“扬州梦”的“梦”字上：往日的放浪形骸，沉湎酒色；表面上的繁华热闹，骨子里的烦闷抑郁，是痛苦的回忆，又有醒悟后的感伤。这就是诗人所“遣”之“怀”。忽忽十年过去，那扬州往事不过是一场大梦而已。“赢得青楼薄幸名”—最后竟连自己曾经迷恋的青楼也责怪自己薄情负心。“赢得”二字，调侃之中含有辛酸、自嘲和悔恨的感情。这是进一步对“扬州梦”的否定，可是写得却是那样貌似轻松而又诙谐，实际上诗人的精神是很抑郁的。十年，在人的一生中不能算短暂，自己却一事无成，丝毫没有留下什么。这是带着苦痛吐露出来的诗句，非再三吟哦，不能体会出诗人那种意在言外的情绪。
这首绝句和杜甫的五言律诗《春宿左省》属于同一题材：“花隐掖垣暮(...)
本篇选自《白居易集》。长庆二年(822)至四年，作者任杭州刺史。这篇题记即作于长庆三年(823)八月十三日。作者以杭州现任长官身分赞扬前任长官修筑胜景，旨在阐发山水佳境有益身心、陶冶性情的美育作用，符合教化。所以他不对冷泉亭本身作具体描写，而是强调杭州、灵隐寺本属形胜，指出冷泉亭的位置选择得很好，集中抒写在冷泉亭所感受的情趣和所获得的启发。它结构简洁，层次清楚，夹叙夹议，重在议论，而论从景出，情理交融，读来富于情致和理趣。尤其是第二段从冷泉亭春日夏夜的情趣，写到它在山下水中的地位所具有的形胜和情怀，以及坐卧其上的异趣，然后归结于情操的潜移默化，有情有景，有理有致，清婉美净，娓娓动听，有条不紊，确属一种优美的游记笔墨。这篇题记虽然得体地赞扬了前任的政绩，却更富游记的情趣，而对美好的山水风景给人以健康的情(...)
五岳三光，钟秀气、笃生人杰。天付与、心肠锦绣，精神冰雪。姓字早登龙虎榜，文书夜直丝纶阁。谢君王、特地掇鸾坡，来闽粤。
“海燕未来人斗草，江梅已过柳生绵。”女词人的笔触延伸到室外，但见室外妇女正笑语喧喧，彼此斗草取乐，而海燕此时却经春未归。女词人这里写海燕未归，隐隐含有她细数日子，惜春留春心态，而写斗草游戏，则映衬自己的寂寞。“斗草”，又叫斗百草，南北朝时即有此俗。南朝梁·宗懔(...)
漫漫长夜中泛流着琴瑟的清音；青萝轻拂好象有西风飕飕而生。白露凝珠的野草栖留几只残萤；秋之晨雁群(...)
从叔象：据《新唐书·宰相世系表》，韦氏逍遥公房有韦象先，(...)
太守，陶学士见咱识破他就里，羞见咱推醉睡了。秦弱兰，俺上马去也。你等他醒了，看他说甚么。便来回俺的话。他每都去了。都去了。则着你害了我也。怎生我害了你？我本意来说他，反被他算了我。我如今也回不的大宋去，也见不的唐主。我且至杭州寻个前程，却便来取你。古人云："十年不识君王面，始信婵娟解误人。"信斯言也。
今日嫁单于，宰相休生受，早则俺汉明妃有国难投，它那里黄云不出青山岫。投至两处凝眸，盼得一雁横秋。单注着寡人今岁揽闲愁，王嫱这运添憔瘦。翠羽冠，香罗绶，都做了锦蒙头(...)

南乡子（重阳效东坡作）拼音解读：

cí de xià piàn jí jǐng shū qíng ，jì xù shū fā shàng piàn wèi le zhī qíng 。guò piàn “suí dī (...)
shī de qián liǎng jù shì xī rì yáng zhōu shēng huó de huí yì ：liáo dǎo jiāng hú ，yǐ jiǔ wéi bàn ；qín lóu chǔ guǎn ，měi nǚ jiāo wá ，guò zhe fàng làng xíng hái de làng màn shēng huó 。“chǔ yāo xiān xì zhǎng zhōng qīng ”，yùn yòng le liǎng gè diǎn gù 。chǔ yāo ，zhǐ měi rén de xì yāo 。“chǔ líng wáng hǎo xì yāo ，ér guó zhōng duō è rén ”（《hán fēi zǐ ·èr bǐng 》）。zhǎng zhōng qīng ，zhǐ hàn chéng dì huáng hòu zhào fēi yàn ，“tǐ qīng ，néng wéi zhǎng shàng wǔ ”（jiàn 《fēi yàn wài chuán 》）。cóng zì miàn kàn ，liǎng gè diǎn gù ，dōu shì kuā zàn yáng zhōu jì nǚ zhī měi ，dàn zǎi xì wán wèi “luò pò ”liǎng zì ，kě yǐ kàn chū ，shī rén hěn bú mǎn yú zì jǐ chén lún xià liáo 、jì rén lí xià de jìng yù ，yīn ér tā duì xī rì fàng dàng shēng yá de zhuī yì ，bìng méi yǒu yī zhǒng qiè yì de gǎn jiào 。“shí nián yī jiào yáng zhōu mèng ”，zhè shì fā zì shī rén nèi xīn de kǎi tàn ，hǎo xiàng hěn tū wū ，shí zé hé shàng miàn èr jù shī yì shì lián guàn de 。“shí nián ”hé “yī jiào ”zài yī jù zhōng xiàng duì ，gěi rén yǐ “hěn jiǔ ”yǔ “jí kuài ”de xiān míng duì bǐ gǎn ，yù jiā xiǎn shì chū shī rén gǎn kǎi qíng xù zhī shēn 。ér zhè gǎn kǎi yòu wán quán guī jié zài “yáng zhōu mèng ”de “mèng ”zì shàng ：wǎng rì de fàng làng xíng hái ，chén miǎn jiǔ sè ；biǎo miàn shàng de fán huá rè nào ，gǔ zǐ lǐ de fán mèn yì yù ，shì tòng kǔ de huí yì ，yòu yǒu xǐng wù hòu de gǎn shāng 。zhè jiù shì shī rén suǒ “qiǎn ”zhī “huái ”。hū hū shí nián guò qù ，nà yáng zhōu wǎng shì bú guò shì yī chǎng dà mèng ér yǐ 。“yíng dé qīng lóu báo xìng míng ”—zuì hòu jìng lián zì jǐ céng jīng mí liàn de qīng lóu yě zé guài zì jǐ báo qíng fù xīn 。“yíng dé ”èr zì ，diào kǎn zhī zhōng hán yǒu xīn suān 、zì cháo hé huǐ hèn de gǎn qíng 。zhè shì jìn yī bù duì “yáng zhōu mèng ”de fǒu dìng ，kě shì xiě dé què shì nà yàng mào sì qīng sōng ér yòu huī xié ，shí jì shàng shī rén de jīng shén shì hěn yì yù de 。shí nián ，zài rén de yī shēng zhōng bú néng suàn duǎn zàn ，zì jǐ què yī shì wú chéng ，sī háo méi yǒu liú xià shí me 。zhè shì dài zhe kǔ tòng tǔ lù chū lái de shī jù ，fēi zài sān yín ò ，bú néng tǐ huì chū shī rén nà zhǒng yì zài yán wài de qíng xù 。
zhè shǒu jué jù hé dù fǔ de wǔ yán lǜ shī 《chūn xiǔ zuǒ shěng 》shǔ yú tóng yī tí cái ：“huā yǐn yè yuán mù (...)
běn piān xuǎn zì 《bái jū yì jí 》。zhǎng qìng èr nián (822)zhì sì nián ，zuò zhě rèn háng zhōu cì shǐ 。zhè piān tí jì jí zuò yú zhǎng qìng sān nián (823)bā yuè shí sān rì 。zuò zhě yǐ háng zhōu xiàn rèn zhǎng guān shēn fèn zàn yáng qián rèn zhǎng guān xiū zhù shèng jǐng ，zhǐ zài chǎn fā shān shuǐ jiā jìng yǒu yì shēn xīn 、táo yě xìng qíng de měi yù zuò yòng ，fú hé jiāo huà 。suǒ yǐ tā bú duì lěng quán tíng běn shēn zuò jù tǐ miáo xiě ，ér shì qiáng diào háng zhōu 、líng yǐn sì běn shǔ xíng shèng ，zhǐ chū lěng quán tíng de wèi zhì xuǎn zé dé hěn hǎo ，jí zhōng shū xiě zài lěng quán tíng suǒ gǎn shòu de qíng qù hé suǒ huò dé de qǐ fā 。tā jié gòu jiǎn jié ，céng cì qīng chǔ ，jiá xù jiá yì ，zhòng zài yì lùn ，ér lùn cóng jǐng chū ，qíng lǐ jiāo róng ，dú lái fù yú qíng zhì hé lǐ qù 。yóu qí shì dì èr duàn cóng lěng quán tíng chūn rì xià yè de qíng qù ，xiě dào tā zài shān xià shuǐ zhōng de dì wèi suǒ jù yǒu de xíng shèng hé qíng huái ，yǐ jí zuò wò qí shàng de yì qù ，rán hòu guī jié yú qíng cāo de qián yí mò huà ，yǒu qíng yǒu jǐng ，yǒu lǐ yǒu zhì ，qīng wǎn měi jìng ，wěi wěi dòng tīng ，yǒu tiáo bú wěn ，què shǔ yī zhǒng yōu měi de yóu jì bǐ mò 。zhè piān tí jì suī rán dé tǐ dì zàn yáng le qián rèn de zhèng jì ，què gèng fù yóu jì de qíng qù ，ér duì měi hǎo de shān shuǐ fēng jǐng gěi rén yǐ jiàn kāng de qíng (...)
wǔ yuè sān guāng ，zhōng xiù qì 、dǔ shēng rén jié 。tiān fù yǔ 、xīn cháng jǐn xiù ，jīng shén bīng xuě 。xìng zì zǎo dēng lóng hǔ bǎng ，wén shū yè zhí sī lún gé 。xiè jun1 wáng 、tè dì duō luán pō ，lái mǐn yuè 。
“hǎi yàn wèi lái rén dòu cǎo ，jiāng méi yǐ guò liǔ shēng mián 。”nǚ cí rén de bǐ chù yán shēn dào shì wài ，dàn jiàn shì wài fù nǚ zhèng xiào yǔ xuān xuān ，bǐ cǐ dòu cǎo qǔ lè ，ér hǎi yàn cǐ shí què jīng chūn wèi guī 。nǚ cí rén zhè lǐ xiě hǎi yàn wèi guī ，yǐn yǐn hán yǒu tā xì shù rì zǐ ，xī chūn liú chūn xīn tài ，ér xiě dòu cǎo yóu xì ，zé yìng chèn zì jǐ de jì mò 。“dòu cǎo ”，yòu jiào dòu bǎi cǎo ，nán běi cháo shí jí yǒu cǐ sú 。nán cháo liáng ·zōng lǐn (...)
màn màn zhǎng yè zhōng fàn liú zhe qín sè de qīng yīn ；qīng luó qīng fú hǎo xiàng yǒu xī fēng sōu sōu ér shēng 。bái lù níng zhū de yě cǎo qī liú jǐ zhī cán yíng ；qiū zhī chén yàn qún (...)
cóng shū xiàng ：jù 《xīn táng shū ·zǎi xiàng shì xì biǎo 》，wéi shì xiāo yáo gōng fáng yǒu wéi xiàng xiān ，(...)
tài shǒu ，táo xué shì jiàn zán shí pò tā jiù lǐ ，xiū jiàn zán tuī zuì shuì le 。qín ruò lán ，ǎn shàng mǎ qù yě 。nǐ děng tā xǐng le ，kàn tā shuō shèn me 。biàn lái huí ǎn de huà 。tā měi dōu qù le 。dōu qù le 。zé zhe nǐ hài le wǒ yě 。zěn shēng wǒ hài le nǐ ？wǒ běn yì lái shuō tā ，fǎn bèi tā suàn le wǒ 。wǒ rú jīn yě huí bú de dà sòng qù ，yě jiàn bú de táng zhǔ 。wǒ qiě zhì háng zhōu xún gè qián chéng ，què biàn lái qǔ nǐ 。gǔ rén yún ："shí nián bú shí jun1 wáng miàn ，shǐ xìn chán juān jiě wù rén 。"xìn sī yán yě 。
jīn rì jià dān yú ，zǎi xiàng xiū shēng shòu ，zǎo zé ǎn hàn míng fēi yǒu guó nán tóu ，tā nà lǐ huáng yún bú chū qīng shān xiù 。tóu zhì liǎng chù níng móu ，pàn dé yī yàn héng qiū 。dān zhù zhe guǎ rén jīn suì lǎn xián chóu ，wáng qiáng zhè yùn tiān qiáo shòu 。cuì yǔ guàn ，xiāng luó shòu ，dōu zuò le jǐn méng tóu (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

今日嫁单于，宰相休生受，早则俺汉明妃有国难投，它那里黄云不出青山岫。投至两处凝眸，盼得一雁横秋。单注着寡人今岁揽闲愁，王嫱这运添憔瘦。翠羽冠，香罗绶，都做了锦蒙头(...)
庄园烧尽有枯井，行宫门闭树宛然。

相关赏析

梦云归处难寻，
“何处合成愁？离人心上秋。纵芭蕉不雨也飕飕。都道晚凉天气好；有明月，怕登楼。年事梦中休，花空烟水流。燕辞归、客尚淹留”为第一段，起笔写羁旅秋思，酿足了愁情，目的是为写别情蓄势。前二句先点“愁”字，语带双关。从词情看，这是说造成这些愁情的，是离人悲秋的缘故，秋思是平常的，说离人秋思方可称愁，单就这点说命意便有出奇制胜之处。从字面看，“愁”字是由“秋心”二字拼合而成，所以此二字又近于字谜游(...)
词的下片即景抒情，继续抒发上片未了之情。过片“隋堤(...)
“花褪残红青杏小。”褪对旨颜色变浅或消失。开头一句描写的是暮春景象，句意为：暮春时节，杏花凋零枯萎，枝头只挂着又小又青的杏子。作者的视线是从一棵杏树开始的：花儿已经凋谢，所余不多的红色也正在一点一点褪去，树枝上开始结出了幼小的青杏。“残红”，他特别注意到初生的“青杏”，语气中透出怜惜和喜爱，有意识地冲淡了先前浓郁的伤感之情。“燕子飞时，绿(...)

作者介绍

钱洁 字瑜素，江阴人，土司龙氏养女，知县陈鼎室。有《蓉亭词》。