读留侯传有感

读留侯传有感原文：

元代的统治者对读书人实行民族歧视政策，直到元仁宗延祐二年（公元1315年）才正式实行科举取士制度，况且这种制度也是不公平的，这就造成下层读书人在很大程度上对元统治者失去信心，对社会缺少责任感，所以同时期其他作家怀古作品都深刻地打上时代地烙印：他们或感伤古王朝之覆，发一通思古之幽情；或感叹古今之巨变，流露对世事人生把握不定之惶恐；或有感于岁月流逝，抒发个人沉沦不遇之忧情。惟有《潼关怀古》洋溢着沉重的沧桑感和时代感。
倾国艳，难再得。还可恨，还堪忆。看书寻旧锦，衫裁新碧。莺蝶一春花里活，可堪风雨飘红白。问谁家、却有燕归梁，香泥湿。
词的主旨在于相思忆别。上阕为下阕作了铺垫，下阕是上阕的发展和深化。起首二句从内心和外貌两个方面刻画女子的形象：她的感情非常深挚，她的思想非常真诚。不但品德好，仪容也很美。仅仅“眉长鬓青”四字，便把她美丽的容貌刻画出来。古代女子以长眉为美。这里仅以寥寥四字，便如电影中的特写镜头，把人物的主要特征——两道修眉，一头秀发，非常鲜明地展现在读者面前。它没有浓墨重涂，而只是象素描一般，几笔勾勒，便给人留下深刻的印象。“小楼”二句，写环境，写动作。在唐宋词中，凡称小楼，或指佳人独处的妆楼，或指文人孤栖的寓所。因此长期以来小楼在读者的心目中成为一种诗化的意象。这里的小楼，是指女子的妆楼。此刻一轮明月，照进小楼，如此良夜，这位女子弹起秦筝，清音缭绕，令人陶醉。词人没有也不可能在小词中像韩愈《听颖师弹琴》、白居易《琵琶行》那样，以众多的比喻形容音乐的美妙动听，而只是用“春风”二字概括出筝声的神韵。这声音好似春风，它荡漾于小楼，使楼内充满温馨；它萦回于女子的心房，使她情意绵绵。此处的“写”字，用语极其工妙，它既生动地表现出了筝声意境和神韵，又暗示了女子的灵心慧性，表现力极强，可谓千锤百炼，妙手偶得。下阕又陡转笔势，将沉浸在甜蜜中的回忆拉回到寂寞相思的无情现实。“思君忆君，魂牵梦萦”，也是用白描手法，纯系口语白话，然又归于醇雅。用语极其工丽，但其艺术效果却不如这里来得好。原因何在？就在简炼明确如从口出，因而入人最易，感人也深。倘加以状语、定语，再间以典故，丽则丽矣，工则工矣，但读(...)
诗人自绍圣初因修国史被政敌诬陷遭贬，到徽宗即位，政治地位才略有改善。此时从湖北沿江东下，经过岳阳，准备回到故乡去。诗人历经磨难，长途漂泊，旅况萧条，在风雨中独上高楼，所以一方面为自己能够在投荒万死之后平安地通过滟滪天险活着生还而感到庆幸，另一方面回首平生，瞻望前路，又不能不痛定思痛，黯然伤神。因而欣慨交心，凄然一笑。苏轼的《六月二十日夜渡海》中“九死南荒吾不恨，兹游奇绝冠平生”，此老真是胸次浩然，早已将一切忧患置之度外，真像关汉卿在套曲《南吕·一枝花·不伏老》中所说的“我却是蒸不烂、煮不熟、槌不匾、炒不爆，响当当一粒铜豌豆”。黄庭坚与之相比，似乎还未能完全忘怀得失。这种气质上的差(...)
半州和俺父亲指腹成亲来，他见俺穷薄了，他要悔了这门亲事。我是个读书人，量一个媳妇打甚么不紧！我上学去来，一般的学生每笑话我无个风筝儿放，我见父亲走一遭去。可早来到也，我自过去。父亲，您孩儿来家了也。你这哭怎的？（孛老儿云）孩儿，我啼哭哩、（李庆安云）父亲为甚么烦恼？（孛老儿云）孩儿也，王员外差嬷嬷来，拿着十两银子，一双鞋儿与你穿蹅断线脚，也就罢了这门亲事，因此上我烦恼也。（李庆安云）父亲，你休烦恼，量这媳妇打甚么不紧！将这鞋儿我穿的上学去。一般的学生每笑话我，道我无个风筝儿放。父亲有银子与我买一个风筝儿放着耍子。（孛老儿云）孩儿也，我与你二百钱，你买个风筝儿放耍子去。休要惹事，疾去早来，休着我忧心也！（李庆安云）有了钱也，我买风筝儿去也。（下）（孛老儿云）孩儿买风筝儿去了，老汉无甚事，隔壁人家吃疙瘩茶儿去也。（下）（李庆安拿风筝儿上，云）自家李庆安的便是。买了个风筝儿放将起去，不想一阵大风刮在这家花园内梧桐树上抓住了。这花园墙较低，我跳过墙，取我那风筝儿去。（做跳墙科，云）我跳过这墙来，一所好花园也！我来到这梧桐树下，脱了我这鞋儿，我上树取这风筝儿咱。看有甚么人来。（正旦领梅香上，云）妾身是王半州的女孩儿，小字闰香。时遇秋间天道，梅香，咱后花园中闲散心走一道去来。（梅香云）姐姐，时遇秋间天气，万花绽拆，柳绿如烟；咱去后花园中闲散心去来。（(...)
④“喧啾”四句：形容音乐既有百鸟喧哗般的丰富热闹，又有主题乐调的鲜明嘹亮，高低抑扬，起伏变化。喧啾：喧闹嘈杂。凤皇：即“凤凰”。
战场上哭泣的大多是新死去的鬼，只有老人一个人忧愁地吟诗。乱云低低的在黄昏的地方，急下的雪在风中飘舞回旋。葫芦丢弃了，酒器中没有酒，火炉中燃起了熊熊的火，好像照得眼前一片通红。前线战况和妻子弟妹的消息都无从获悉，忧愁的坐着用(...)
奇花命以佳名，因其有香，尊之为客。欲知标格，请观一字之褒；爰藉品题，遂作群英之冠。适当丽景，用集仙姿。玉质轻盈，共庆一时之会；金尊潋滟，式均四坐之欢。女伴相将，折花入队。

读留侯传有感拼音解读：

yuán dài de tǒng zhì zhě duì dú shū rén shí háng mín zú qí shì zhèng cè ，zhí dào yuán rén zōng yán yòu èr nián （gōng yuán 1315nián ）cái zhèng shì shí háng kē jǔ qǔ shì zhì dù ，kuàng qiě zhè zhǒng zhì dù yě shì bú gōng píng de ，zhè jiù zào chéng xià céng dú shū rén zài hěn dà chéng dù shàng duì yuán tǒng zhì zhě shī qù xìn xīn ，duì shè huì quē shǎo zé rèn gǎn ，suǒ yǐ tóng shí qī qí tā zuò jiā huái gǔ zuò pǐn dōu shēn kè dì dǎ shàng shí dài dì lào yìn ：tā men huò gǎn shāng gǔ wáng cháo zhī fù ，fā yī tōng sī gǔ zhī yōu qíng ；huò gǎn tàn gǔ jīn zhī jù biàn ，liú lù duì shì shì rén shēng bǎ wò bú dìng zhī huáng kǒng ；huò yǒu gǎn yú suì yuè liú shì ，shū fā gè rén chén lún bú yù zhī yōu qíng 。wéi yǒu 《tóng guān huái gǔ 》yáng yì zhe chén zhòng de cāng sāng gǎn hé shí dài gǎn 。
qīng guó yàn ，nán zài dé 。hái kě hèn ，hái kān yì 。kàn shū xún jiù jǐn ，shān cái xīn bì 。yīng dié yī chūn huā lǐ huó ，kě kān fēng yǔ piāo hóng bái 。wèn shuí jiā 、què yǒu yàn guī liáng ，xiāng ní shī 。
cí de zhǔ zhǐ zài yú xiàng sī yì bié 。shàng què wéi xià què zuò le pù diàn ，xià què shì shàng què de fā zhǎn hé shēn huà 。qǐ shǒu èr jù cóng nèi xīn hé wài mào liǎng gè fāng miàn kè huà nǚ zǐ de xíng xiàng ：tā de gǎn qíng fēi cháng shēn zhì ，tā de sī xiǎng fēi cháng zhēn chéng 。bú dàn pǐn dé hǎo ，yí róng yě hěn měi 。jǐn jǐn “méi zhǎng bìn qīng ”sì zì ，biàn bǎ tā měi lì de róng mào kè huà chū lái 。gǔ dài nǚ zǐ yǐ zhǎng méi wéi měi 。zhè lǐ jǐn yǐ liáo liáo sì zì ，biàn rú diàn yǐng zhōng de tè xiě jìng tóu ，bǎ rén wù de zhǔ yào tè zhēng ——liǎng dào xiū méi ，yī tóu xiù fā ，fēi cháng xiān míng dì zhǎn xiàn zài dú zhě miàn qián 。tā méi yǒu nóng mò zhòng tú ，ér zhī shì xiàng sù miáo yī bān ，jǐ bǐ gōu lè ，biàn gěi rén liú xià shēn kè de yìn xiàng 。“xiǎo lóu ”èr jù ，xiě huán jìng ，xiě dòng zuò 。zài táng sòng cí zhōng ，fán chēng xiǎo lóu ，huò zhǐ jiā rén dú chù de zhuāng lóu ，huò zhǐ wén rén gū qī de yù suǒ 。yīn cǐ zhǎng qī yǐ lái xiǎo lóu zài dú zhě de xīn mù zhōng chéng wéi yī zhǒng shī huà de yì xiàng 。zhè lǐ de xiǎo lóu ，shì zhǐ nǚ zǐ de zhuāng lóu 。cǐ kè yī lún míng yuè ，zhào jìn xiǎo lóu ，rú cǐ liáng yè ，zhè wèi nǚ zǐ dàn qǐ qín zhēng ，qīng yīn liáo rào ，lìng rén táo zuì 。cí rén méi yǒu yě bú kě néng zài xiǎo cí zhōng xiàng hán yù 《tīng yǐng shī dàn qín 》、bái jū yì 《pí pá háng 》nà yàng ，yǐ zhòng duō de bǐ yù xíng róng yīn lè de měi miào dòng tīng ，ér zhī shì yòng “chūn fēng ”èr zì gài kuò chū zhēng shēng de shén yùn 。zhè shēng yīn hǎo sì chūn fēng ，tā dàng yàng yú xiǎo lóu ，shǐ lóu nèi chōng mǎn wēn xīn ；tā yíng huí yú nǚ zǐ de xīn fáng ，shǐ tā qíng yì mián mián 。cǐ chù de “xiě ”zì ，yòng yǔ jí qí gōng miào ，tā jì shēng dòng dì biǎo xiàn chū le zhēng shēng yì jìng hé shén yùn ，yòu àn shì le nǚ zǐ de líng xīn huì xìng ，biǎo xiàn lì jí qiáng ，kě wèi qiān chuí bǎi liàn ，miào shǒu ǒu dé 。xià què yòu dǒu zhuǎn bǐ shì ，jiāng chén jìn zài tián mì zhōng de huí yì lā huí dào jì mò xiàng sī de wú qíng xiàn shí 。“sī jun1 yì jun1 ，hún qiān mèng yíng ”，yě shì yòng bái miáo shǒu fǎ ，chún xì kǒu yǔ bái huà ，rán yòu guī yú chún yǎ 。yòng yǔ jí qí gōng lì ，dàn qí yì shù xiào guǒ què bú rú zhè lǐ lái dé hǎo 。yuán yīn hé zài ？jiù zài jiǎn liàn míng què rú cóng kǒu chū ，yīn ér rù rén zuì yì ，gǎn rén yě shēn 。tǎng jiā yǐ zhuàng yǔ 、dìng yǔ ，zài jiān yǐ diǎn gù ，lì zé lì yǐ ，gōng zé gōng yǐ ，dàn dú (...)
shī rén zì shào shèng chū yīn xiū guó shǐ bèi zhèng dí wū xiàn zāo biǎn ，dào huī zōng jí wèi ，zhèng zhì dì wèi cái luè yǒu gǎi shàn 。cǐ shí cóng hú běi yán jiāng dōng xià ，jīng guò yuè yáng ，zhǔn bèi huí dào gù xiāng qù 。shī rén lì jīng mó nán ，zhǎng tú piāo bó ，lǚ kuàng xiāo tiáo ，zài fēng yǔ zhōng dú shàng gāo lóu ，suǒ yǐ yī fāng miàn wéi zì jǐ néng gòu zài tóu huāng wàn sǐ zhī hòu píng ān dì tōng guò yàn yù tiān xiǎn huó zhe shēng hái ér gǎn dào qìng xìng ，lìng yī fāng miàn huí shǒu píng shēng ，zhān wàng qián lù ，yòu bú néng bú tòng dìng sī tòng ，àn rán shāng shén 。yīn ér xīn kǎi jiāo xīn ，qī rán yī xiào 。sū shì de 《liù yuè èr shí rì yè dù hǎi 》zhōng “jiǔ sǐ nán huāng wú bú hèn ，zī yóu qí jué guàn píng shēng ”，cǐ lǎo zhēn shì xiōng cì hào rán ，zǎo yǐ jiāng yī qiē yōu huàn zhì zhī dù wài ，zhēn xiàng guān hàn qīng zài tào qǔ 《nán lǚ ·yī zhī huā ·bú fú lǎo 》zhōng suǒ shuō de “wǒ què shì zhēng bú làn 、zhǔ bú shú 、chuí bú biǎn 、chǎo bú bào ，xiǎng dāng dāng yī lì tóng wān dòu ”。huáng tíng jiān yǔ zhī xiàng bǐ ，sì hū hái wèi néng wán quán wàng huái dé shī 。zhè zhǒng qì zhì shàng de chà (...)
bàn zhōu hé ǎn fù qīn zhǐ fù chéng qīn lái ，tā jiàn ǎn qióng báo le ，tā yào huǐ le zhè mén qīn shì 。wǒ shì gè dú shū rén ，liàng yī gè xí fù dǎ shèn me bú jǐn ！wǒ shàng xué qù lái ，yī bān de xué shēng měi xiào huà wǒ wú gè fēng zhēng ér fàng ，wǒ jiàn fù qīn zǒu yī zāo qù 。kě zǎo lái dào yě ，wǒ zì guò qù 。fù qīn ，nín hái ér lái jiā le yě 。nǐ zhè kū zěn de ？（bó lǎo ér yún ）hái ér ，wǒ tí kū lǐ 、（lǐ qìng ān yún ）fù qīn wéi shèn me fán nǎo ？（bó lǎo ér yún ）hái ér yě ，wáng yuán wài chà mó mó lái ，ná zhe shí liǎng yín zǐ ，yī shuāng xié ér yǔ nǐ chuān zhā duàn xiàn jiǎo ，yě jiù bà le zhè mén qīn shì ，yīn cǐ shàng wǒ fán nǎo yě 。（lǐ qìng ān yún ）fù qīn ，nǐ xiū fán nǎo ，liàng zhè xí fù dǎ shèn me bú jǐn ！jiāng zhè xié ér wǒ chuān de shàng xué qù 。yī bān de xué shēng měi xiào huà wǒ ，dào wǒ wú gè fēng zhēng ér fàng 。fù qīn yǒu yín zǐ yǔ wǒ mǎi yī gè fēng zhēng ér fàng zhe shuǎ zǐ 。（bó lǎo ér yún ）hái ér yě ，wǒ yǔ nǐ èr bǎi qián ，nǐ mǎi gè fēng zhēng ér fàng shuǎ zǐ qù 。xiū yào rě shì ，jí qù zǎo lái ，xiū zhe wǒ yōu xīn yě ！（lǐ qìng ān yún ）yǒu le qián yě ，wǒ mǎi fēng zhēng ér qù yě 。（xià ）（bó lǎo ér yún ）hái ér mǎi fēng zhēng ér qù le ，lǎo hàn wú shèn shì ，gé bì rén jiā chī gē dá chá ér qù yě 。（xià ）（lǐ qìng ān ná fēng zhēng ér shàng ，yún ）zì jiā lǐ qìng ān de biàn shì 。mǎi le gè fēng zhēng ér fàng jiāng qǐ qù ，bú xiǎng yī zhèn dà fēng guā zài zhè jiā huā yuán nèi wú tóng shù shàng zhuā zhù le 。zhè huā yuán qiáng jiào dī ，wǒ tiào guò qiáng ，qǔ wǒ nà fēng zhēng ér qù 。（zuò tiào qiáng kē ，yún ）wǒ tiào guò zhè qiáng lái ，yī suǒ hǎo huā yuán yě ！wǒ lái dào zhè wú tóng shù xià ，tuō le wǒ zhè xié ér ，wǒ shàng shù qǔ zhè fēng zhēng ér zán 。kàn yǒu shèn me rén lái 。（zhèng dàn lǐng méi xiāng shàng ，yún ）qiè shēn shì wáng bàn zhōu de nǚ hái ér ，xiǎo zì rùn xiāng 。shí yù qiū jiān tiān dào ，méi xiāng ，zán hòu huā yuán zhōng xián sàn xīn zǒu yī dào qù lái 。（méi xiāng yún ）jiě jiě ，shí yù qiū jiān tiān qì ，wàn huā zhàn chāi ，liǔ lǜ rú yān ；zán qù hòu huā yuán zhōng xián sàn xīn qù lái 。（(...)
④“xuān jiū ”sì jù ：xíng róng yīn lè jì yǒu bǎi niǎo xuān huá bān de fēng fù rè nào ，yòu yǒu zhǔ tí lè diào de xiān míng liáo liàng ，gāo dī yì yáng ，qǐ fú biàn huà 。xuān jiū ：xuān nào cáo zá 。fèng huáng ：jí “fèng huáng ”。
zhàn chǎng shàng kū qì de dà duō shì xīn sǐ qù de guǐ ，zhī yǒu lǎo rén yī gè rén yōu chóu dì yín shī 。luàn yún dī dī de zài huáng hūn de dì fāng ，jí xià de xuě zài fēng zhōng piāo wǔ huí xuán 。hú lú diū qì le ，jiǔ qì zhōng méi yǒu jiǔ ，huǒ lú zhōng rán qǐ le xióng xióng de huǒ ，hǎo xiàng zhào dé yǎn qián yī piàn tōng hóng 。qián xiàn zhàn kuàng hé qī zǐ dì mèi de xiāo xī dōu wú cóng huò xī ，yōu chóu de zuò zhe yòng (...)
qí huā mìng yǐ jiā míng ，yīn qí yǒu xiāng ，zūn zhī wéi kè 。yù zhī biāo gé ，qǐng guān yī zì zhī bāo ；yuán jiè pǐn tí ，suí zuò qún yīng zhī guàn 。shì dāng lì jǐng ，yòng jí xiān zī 。yù zhì qīng yíng ，gòng qìng yī shí zhī huì ；jīn zūn liàn yàn ，shì jun1 sì zuò zhī huān 。nǚ bàn xiàng jiāng ，shé huā rù duì 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

奇花命以佳名，因其有香，尊之为客。欲知标格，请观一字之褒；爰藉品题，遂作群英之冠。适当丽景，用集仙姿。玉质轻盈，共庆一时之会；金尊潋滟，式均四坐之欢。女伴相将，折花入队。
一月一、三月三、五月五、七月七、九月九，在中国都是节日，真是有趣的巧合。元代的民间散曲家注意到这一点，作了同曲牌的组曲分咏它们，本篇就是其中的一支。既然是分咏，就必然要突出各个令节的特色。七夕的特色主要表现在两个方面：一是牛郎织女在夜间的相会，这是家喻户晓而又令人动容的美丽传说；二是(...)
在最后，诗人还来个对比：“绝胜烟柳满皇都”。诗人认为初春草色比那满城处处烟柳的景色不知要胜过多少倍。因为，“遥看近却无”的草色，是早春时节特有的，它柔嫩饱含水分，象征着大地春回、万象更新的欣欣生意。而烟柳已经是“杨柳堆烟”时候，何况“满”城皆是，不稀罕了。到了暮春三月，色彩浓重，反倒不那么惹人喜爱了。像这样运用对比手法，与一般不同，这是一种加倍写法，为(...)

相关赏析

上片首句“永夜恹恹欢意少”开门见山。南渡以后，清照隽永含蓄的风格，一变而为沉郁苍凉。上巳虽是传统的水边修禊节日，但词人此时心情不愉，欢意甚少。“空梦长安，认取长安道”，写长夜辗转反侧，梦见汴京，看到汴京的宫阙城池，然而实不可到，故说“空”，抒写对汴京被占的哀思和沉痛。
奇花命以佳名，因其有香，尊之为客。欲知标格，请观一字之褒；爰藉品题，遂作群英之冠。适当丽景，用集仙姿。玉质轻盈，共庆一时之会；金尊潋滟，式均四坐之欢。女伴相将，折花入队。
首、颈两联，以寒山、秋水、落日、孤烟等富有季节和时间特征的景物，构成一幅和谐静谧的山水田园风景画。但这风景并非单(...)
文王神灵升上天，在天上光明显耀。周虽是古老的邦国，承受天命建立新王朝。这周朝光辉荣耀，上帝的意旨完全遵照。文王神灵升降天庭，在上帝身边多么崇高。　　勤勉进取的文王，美名永远传扬人间。上帝厚赐他兴起周邦，也赏赐子孙宏福无边。文王的子孙后裔，世世代代繁衍绵延。凡周朝继承爵禄的卿士，累世都光荣尊显。　　累世都光荣尊显，深谋远虑恭谨辛勤。贤良优秀的众多人才，在这个王国降生。王国得以成长发展，他们是周朝栋梁之臣。众多人才济济一堂，文王可以放心安宁。　　文王的风度庄重而恭敬，行事光明正大又谨慎。伟大的天命所决定，商的子孙成了周的属臣。商的那些子孙后代，人数众多算不清。上帝既已降下意旨，就臣服周朝顺应天命。　　商的子孙臣服周朝，可见天命无常会改变。归顺的殷贵族服役勤敏，在京师祭飨作陪伴。他们在祼礼上服役，身穿祭服头戴殷冕。为王献身的忠臣，要感念你的祖先。　　感念你祖先的意旨，修养自身的德行。长久地顺应天命，才能求(...)
落日绣帘卷，

作者介绍

裴愈 宋人，字益之。太宗至道元年，以内侍奉命往江南诸州购募图籍，归奏称旨。真宗咸平中监三馆，以闻识自任。后因秘阁书籍岁久不治，官移他人。