次史髯韵二首 其二

次史髯韵二首 其二原文：

这是一首七夕词，写的仍是人们所熟悉的神话故事。把牛郎、织女称作“断肠仙”，颇新颖，当时小晏的创意，而“佳期鹊误传”的情节，则未知其具体缘由和相关依据，尚待有关资料之发现，方可查考。全词的重点，当是过片三句所抒发的感慨：“欢尽夜，别经年。别多欢少奈何天”！牛、女盼望一年，方可一夕相逢，七夕之夜纵然可以尽情欢乐，也抵挡不了三百六十四天的离别相思之苦，这真是无可奈何的事情。无可奈何，就是明明知道它不公平、不合理，可就是没法改变这样的事实，左思右想，拿它没办法。这就是不能解决的矛盾，不能愈合的创伤，不能消除的恨事：这也正是七夕故事的“悲剧性”之所在，也是它获得关注、获得同情的根本原因。就这一点看，小晏这首词还是颇有深度的。
你这等模样出众，谁家女子？妾姓王名嫱，字昭君，成都秭归县人。父亲王长者。祖父以来务农(...)
十里深窈窕，万瓦碧参差。青山屋上，流水屋下绿横溪。真得归来笑语，方是闲中风月，剩费酒边诗。点检歌舞了，琴罢更围棋。
“感时花溅泪，恨别鸟惊心。”花无情而有泪，鸟无恨而惊心，花鸟是因人而具有了怨恨之情。春天的花儿原本娇艳明媚，香气迷人；春天的鸟儿应该欢呼雀跃，唱着委婉悦耳的歌声，给人以愉悦。“感时”、“恨别”都浓聚着杜甫因时伤怀，苦闷沉痛的忧愁。这两句的含意可以这样理解：我感于战败的时局，看到花开而泪落潸然；我内心惆怅怨恨，听到鸟鸣而心惊胆战。人内心痛苦，遇到乐景，反而引发更多的痛苦，就如“营我往矣，杨柳依依；今我来思，雨雪霏霏”那样。杜甫继承了这种以乐景表现哀情的艺术手法，并赋予更深厚的情感，获得更为浓郁的艺术效果。诗人痛感国破家亡的苦恨，越(...)
鲁仲连见到辛垣衍却一言不发。辛垣衍说:“我看留在这座围城中的，都是有求于平原君的人;而今，我看先生的尊容，不像是有求于平原君的人，为什么还长久地留在这围城之中而不离去呢？”鲁仲连说:“世人认为鲍焦没有博大的胸怀而死去，这种看法都错了。一般人不了解他耻居浊世的心意，认为他是为个人打算。那秦国，是个抛弃礼仪而只崇尚战功的国家，用权诈之术对待士卒，像对待奴隶一样役使百姓。如果让它无所忌惮地恣意称帝，进而统治天下，那么，我只有跳进东海去死，我不忍心作它的顺民，我所以来见将军，是打算帮助赵国啊。”辛垣衍说:“先生怎么帮助赵国呢？”鲁仲连说:“我要请魏国和燕国帮助它，齐、楚两国本来就帮助赵国了。”辛垣衍说:“燕国嘛，我相信会听从您的;至于魏国，我就是魏国人，先生怎么能让魏国帮助赵国呢？”鲁仲连说:“魏国是(...)
秋晚寒斋，藜床香篆横轻雾。闲愁几许。梦逐芭蕉雨。
在一个冬天的黄昏，城门一声轻响，一轮新月挂在半空，带着雪化成的水缓缓流过山前。竹子做的篱笆和篱笆内的茅(...)
三、四两句，写倚“南楼”之栏干，承上“灯期花信”而来，词意有所转折。独倚栏干之(...)
隐居的人不因游赏而感到疲倦，在秋天炎热邀请宾客时候，无人请我。我在碧竹林中来回走动，惆怅想望，池水清清，但仍是寂寥无人。野地里的花终被沾湿，风中的蝶强作妖娆。种种忧(...)
这是一首征人思亲之作，抒写行役之少子对父母和兄长的思念之情。《毛诗序》曰：“《陟岵》，孝子行役，思念父母也。国迫而数侵削，役乎大国，父母兄弟离散，而作是诗也。”点明了诗(...)
在曲江看花吃酒，正遇“良辰美景”，可称“赏心乐事”了，但作者却别有怀抱，一上来就表现出无可奈何的惜春情绪，产生出惊心动魄的艺术效果。他一没有写已经来到曲江，二没有写来到曲江时的节令，三没有写曲江周围花木繁饶，而只用“风飘万点”四字，就概括了这一切。“风飘万点”，不止是客观地写景，缀上“正愁人”三字，重点就落在见景生情、托物言志上了。“风飘万点”，这对于春风得意的人来说，会煞是好看，该不会又“正(...)
雨本不猛，旋即放晴故曰“小楼西角断虹明”。断虹一弯，忽现云际，则晚晴之美，无以复加处又加一重至美。又只下一“明”字，而断虹之美，斜阳之美，雨后晚晴的碧空如洗之美，被此一“明”字写尽，因为它表现了极其丰富的光线、色彩、时间，境界深远。

次史髯韵二首 其二拼音解读：

zhè shì yī shǒu qī xī cí ，xiě de réng shì rén men suǒ shú xī de shén huà gù shì 。bǎ niú láng 、zhī nǚ chēng zuò “duàn cháng xiān ”，pō xīn yǐng ，dāng shí xiǎo yàn de chuàng yì ，ér “jiā qī què wù chuán ”de qíng jiē ，zé wèi zhī qí jù tǐ yuán yóu hé xiàng guān yī jù ，shàng dài yǒu guān zī liào zhī fā xiàn ，fāng kě chá kǎo 。quán cí de zhòng diǎn ，dāng shì guò piàn sān jù suǒ shū fā de gǎn kǎi ：“huān jìn yè ，bié jīng nián 。bié duō huān shǎo nài hé tiān ”！niú 、nǚ pàn wàng yī nián ，fāng kě yī xī xiàng féng ，qī xī zhī yè zòng rán kě yǐ jìn qíng huān lè ，yě dǐ dǎng bú le sān bǎi liù shí sì tiān de lí bié xiàng sī zhī kǔ ，zhè zhēn shì wú kě nài hé de shì qíng 。wú kě nài hé ，jiù shì míng míng zhī dào tā bú gōng píng 、bú hé lǐ ，kě jiù shì méi fǎ gǎi biàn zhè yàng de shì shí ，zuǒ sī yòu xiǎng ，ná tā méi bàn fǎ 。zhè jiù shì bú néng jiě jué de máo dùn ，bú néng yù hé de chuàng shāng ，bú néng xiāo chú de hèn shì ：zhè yě zhèng shì qī xī gù shì de “bēi jù xìng ”zhī suǒ zài ，yě shì tā huò dé guān zhù 、huò dé tóng qíng de gēn běn yuán yīn 。jiù zhè yī diǎn kàn ，xiǎo yàn zhè shǒu cí hái shì pō yǒu shēn dù de 。
nǐ zhè děng mó yàng chū zhòng ，shuí jiā nǚ zǐ ？qiè xìng wáng míng qiáng ，zì zhāo jun1 ，chéng dōu zǐ guī xiàn rén 。fù qīn wáng zhǎng zhě 。zǔ fù yǐ lái wù nóng (...)
shí lǐ shēn yǎo tiǎo ，wàn wǎ bì cān chà 。qīng shān wū shàng ，liú shuǐ wū xià lǜ héng xī 。zhēn dé guī lái xiào yǔ ，fāng shì xián zhōng fēng yuè ，shèng fèi jiǔ biān shī 。diǎn jiǎn gē wǔ le ，qín bà gèng wéi qí 。
“gǎn shí huā jiàn lèi ，hèn bié niǎo jīng xīn 。”huā wú qíng ér yǒu lèi ，niǎo wú hèn ér jīng xīn ，huā niǎo shì yīn rén ér jù yǒu le yuàn hèn zhī qíng 。chūn tiān de huā ér yuán běn jiāo yàn míng mèi ，xiāng qì mí rén ；chūn tiān de niǎo ér yīng gāi huān hū què yuè ，chàng zhe wěi wǎn yuè ěr de gē shēng ，gěi rén yǐ yú yuè 。“gǎn shí ”、“hèn bié ”dōu nóng jù zhe dù fǔ yīn shí shāng huái ，kǔ mèn chén tòng de yōu chóu 。zhè liǎng jù de hán yì kě yǐ zhè yàng lǐ jiě ：wǒ gǎn yú zhàn bài de shí jú ，kàn dào huā kāi ér lèi luò shān rán ；wǒ nèi xīn chóu chàng yuàn hèn ，tīng dào niǎo míng ér xīn jīng dǎn zhàn 。rén nèi xīn tòng kǔ ，yù dào lè jǐng ，fǎn ér yǐn fā gèng duō de tòng kǔ ，jiù rú “yíng wǒ wǎng yǐ ，yáng liǔ yī yī ；jīn wǒ lái sī ，yǔ xuě fēi fēi ”nà yàng 。dù fǔ jì chéng le zhè zhǒng yǐ lè jǐng biǎo xiàn āi qíng de yì shù shǒu fǎ ，bìng fù yǔ gèng shēn hòu de qíng gǎn ，huò dé gèng wéi nóng yù de yì shù xiào guǒ 。shī rén tòng gǎn guó pò jiā wáng de kǔ hèn ，yuè (...)
lǔ zhòng lián jiàn dào xīn yuán yǎn què yī yán bú fā 。xīn yuán yǎn shuō :“wǒ kàn liú zài zhè zuò wéi chéng zhōng de ，dōu shì yǒu qiú yú píng yuán jun1 de rén ;ér jīn ，wǒ kàn xiān shēng de zūn róng ，bú xiàng shì yǒu qiú yú píng yuán jun1 de rén ，wéi shí me hái zhǎng jiǔ dì liú zài zhè wéi chéng zhī zhōng ér bú lí qù ne ？”lǔ zhòng lián shuō :“shì rén rèn wéi bào jiāo méi yǒu bó dà de xiōng huái ér sǐ qù ，zhè zhǒng kàn fǎ dōu cuò le 。yī bān rén bú le jiě tā chǐ jū zhuó shì de xīn yì ，rèn wéi tā shì wéi gè rén dǎ suàn 。nà qín guó ，shì gè pāo qì lǐ yí ér zhī chóng shàng zhàn gōng de guó jiā ，yòng quán zhà zhī shù duì dài shì zú ，xiàng duì dài nú lì yī yàng yì shǐ bǎi xìng 。rú guǒ ràng tā wú suǒ jì dàn dì zì yì chēng dì ，jìn ér tǒng zhì tiān xià ，nà me ，wǒ zhī yǒu tiào jìn dōng hǎi qù sǐ ，wǒ bú rěn xīn zuò tā de shùn mín ，wǒ suǒ yǐ lái jiàn jiāng jun1 ，shì dǎ suàn bāng zhù zhào guó ā 。”xīn yuán yǎn shuō :“xiān shēng zěn me bāng zhù zhào guó ne ？”lǔ zhòng lián shuō :“wǒ yào qǐng wèi guó hé yàn guó bāng zhù tā ，qí 、chǔ liǎng guó běn lái jiù bāng zhù zhào guó le 。”xīn yuán yǎn shuō :“yàn guó ma ，wǒ xiàng xìn huì tīng cóng nín de ;zhì yú wèi guó ，wǒ jiù shì wèi guó rén ，xiān shēng zěn me néng ràng wèi guó bāng zhù zhào guó ne ？”lǔ zhòng lián shuō :“wèi guó shì (...)
qiū wǎn hán zhāi ，lí chuáng xiāng zhuàn héng qīng wù 。xián chóu jǐ xǔ 。mèng zhú bā jiāo yǔ 。
zài yī gè dōng tiān de huáng hūn ，chéng mén yī shēng qīng xiǎng ，yī lún xīn yuè guà zài bàn kōng ，dài zhe xuě huà chéng de shuǐ huǎn huǎn liú guò shān qián 。zhú zǐ zuò de lí bā hé lí bā nèi de máo (...)
sān 、sì liǎng jù ，xiě yǐ “nán lóu ”zhī lán gàn ，chéng shàng “dēng qī huā xìn ”ér lái ，cí yì yǒu suǒ zhuǎn shé 。dú yǐ lán gàn zhī (...)
yǐn jū de rén bú yīn yóu shǎng ér gǎn dào pí juàn ，zài qiū tiān yán rè yāo qǐng bīn kè shí hòu ，wú rén qǐng wǒ 。wǒ zài bì zhú lín zhōng lái huí zǒu dòng ，chóu chàng xiǎng wàng ，chí shuǐ qīng qīng ，dàn réng shì jì liáo wú rén 。yě dì lǐ de huā zhōng bèi zhān shī ，fēng zhōng de dié qiáng zuò yāo ráo 。zhǒng zhǒng yōu (...)
zhè shì yī shǒu zhēng rén sī qīn zhī zuò ，shū xiě háng yì zhī shǎo zǐ duì fù mǔ hé xiōng zhǎng de sī niàn zhī qíng 。《máo shī xù 》yuē ：“《zhì hù 》，xiào zǐ háng yì ，sī niàn fù mǔ yě 。guó pò ér shù qīn xuē ，yì hū dà guó ，fù mǔ xiōng dì lí sàn ，ér zuò shì shī yě 。”diǎn míng le shī (...)
zài qǔ jiāng kàn huā chī jiǔ ，zhèng yù “liáng chén měi jǐng ”，kě chēng “shǎng xīn lè shì ”le ，dàn zuò zhě què bié yǒu huái bào ，yī shàng lái jiù biǎo xiàn chū wú kě nài hé de xī chūn qíng xù ，chǎn shēng chū jīng xīn dòng pò de yì shù xiào guǒ 。tā yī méi yǒu xiě yǐ jīng lái dào qǔ jiāng ，èr méi yǒu xiě lái dào qǔ jiāng shí de jiē lìng ，sān méi yǒu xiě qǔ jiāng zhōu wéi huā mù fán ráo ，ér zhī yòng “fēng piāo wàn diǎn ”sì zì ，jiù gài kuò le zhè yī qiē 。“fēng piāo wàn diǎn ”，bú zhǐ shì kè guān dì xiě jǐng ，zhuì shàng “zhèng chóu rén ”sān zì ，zhòng diǎn jiù luò zài jiàn jǐng shēng qíng 、tuō wù yán zhì shàng le 。“fēng piāo wàn diǎn ”，zhè duì yú chūn fēng dé yì de rén lái shuō ，huì shà shì hǎo kàn ，gāi bú huì yòu “zhèng (...)
yǔ běn bú měng ，xuán jí fàng qíng gù yuē “xiǎo lóu xī jiǎo duàn hóng míng ”。duàn hóng yī wān ，hū xiàn yún jì ，zé wǎn qíng zhī měi ，wú yǐ fù jiā chù yòu jiā yī zhòng zhì měi 。yòu zhī xià yī “míng ”zì ，ér duàn hóng zhī měi ，xié yáng zhī měi ，yǔ hòu wǎn qíng de bì kōng rú xǐ zhī měi ，bèi cǐ yī “míng ”zì xiě jìn ，yīn wéi tā biǎo xiàn le jí qí fēng fù de guāng xiàn 、sè cǎi 、shí jiān ，jìng jiè shēn yuǎn 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

雨本不猛，旋即放晴故曰“小楼西角断虹明”。断虹一弯，忽现云际，则晚晴之美，无以复加处又加一重至美。又只下一“明”字，而断虹之美，斜阳之美，雨后晚晴的碧空如洗之美，被此一“明”字写尽，因为它表现了极其丰富的光线、色彩、时间，境界深远。
梦天：梦游天上。老兔寒蟾：神话传说中住在月宫里的动物。屈原《天问》中曾提到月中有兔。《(...)
留清荫。幽禽，喉舌弄巧音。经书子训严，荆布妻从俭。门前独木桥，屋后三家
①乙卯：指1195年，宋宁宗庆元元年，作者71岁，在家乡绍兴隐居。重五：因是五月五日，故曰“重五”，即端午节。因这天古人以兰草汤沐浴，又称“浴兰节”。又因这天少女须佩灵符，替榴花，还称“女儿节”②棕包分两髻：粽子有两个尖尖的角。古时又称角黍。为什么端午节要吃粽子？南朝吴均《续齐谐记》载：“屈原以五月五日投泪罗而死，楚人哀之，每于此日，以竹筒贮米祭之。”最早粽子是黍米蒸制而(...)

相关赏析

雾阁云窗梦窈，想风魂月魄谁招？裹骊珠泪冷鲛绡，续冰弦指冰鸾胶。传芳名玉
新词宛转递相传。振袖倾鬟风露前。月落乌啼云雨散，游童陌上拾花钿。
诗的起四句为第一段，渲染虢国夫人恃宠骄肆。前两句所描绘的形象，正是图中虢国夫人形象的再现。作者写这位佳人，驾驭玉花骢马，淡妆(...)
今我兮闻君，
这是一首即景诗，描写春天郊游的心情以及春天的景象，也是一首写理趣的诗，作者用朴素的手法把柔和明丽的春光同作者自得其乐的心情融为一(...)
千古一灵根，本妙元明静。道个如如已是差，莫认风番影。

作者介绍

康僧渊 康僧渊，《诗纪》一百七作庾僧渊。本西域人，生于长安。貌虽梵人语实中国，容止详正志业弘深。诵放光道行二波若，即大小品也。